Rusland 3

6.7 Kostroma - Svecha  439 kilometer

Gister nog even aangeschoven in Restaurant van Aristokrat. Snoekbaars, zalm, groenten en frietjes. Ook nog lekker toetje omdat accu van laptop nog niet vol was. Inclusief droge witte wijn nog geen 25 euro. Das het goede nieuws. Minder prettig: we zijn gisteravond niet aanbeland in Galich zoals gedacht, maar in Kostroma. Te veel zuidelijk gereden. Tegenvaller van 125 kilometer (3 rij-uren).Langs de secundaire wegen staan weinig richtingaanwijzingen, en als ze er staan is het een ware puzzel die moet worden opgelost. Onze TomTom kent ook een fikse foutmarge. Maar ach wat doen die paar kilometers op het totaal er toe. De reusachtige Wolga stroomt dwars door deze niets zeggende provinciestad met zo'n slordige 300-duizend inwoners. Machtig gezicht. Na de middag weer fikse regenbuien. Voor deze regio niet gebruikelijk; zomer laat lang op zich wachten, aldus ingewijden. Vandaag rijden we deels over een "rode-weg" en dat betekent at we wat beter wegdek hebben en dus ook wat meer kilometers kunnen draaien. Onderweg veel vrachtwagens zwaar beladen met hout, kruipend over de weg. Vaak grote Kamaz-wagens hoog beladen met hout. We stoppen zo'n 125 kilometer voor Kirov bij het nietszeggende dorpje Svecha. Aan de rand van het dorp zetten we de bus stil voor de nacht. Voor slapen gaan nog even een snelle douche.Tot aan de Oeral is het nog zo'n 700 kilometer, dat moet in 2 dagen te rijden zijn. Daar willen we 1 of 2 dagen rustig aan doen.

7.7 Svecha - Omutninsk  360 kilometer

Veel kilometers en ook veel regen. wel redelijke wegen. Grote verbindingsweg tussen Perm en Jekatharinaburg dus wat meer verkeer. Veel vrachtwagens. Vele vrachtwagens zijn Europese merken (Daf, Volvo, Svania, Iveco), misschien wel 90%. Opleggers hebben vaak een Nederlandse of Duitse eigenaar gehad (opschriften nog leesbaar). Ook de personenwagens zijn nagenoeg allemaal van Europese of Japanse makelij. Kia zie je ook veel (7 jr garantie). Op platteland nog een fikse voorraad Lada's, maar ver in de minderheid. In Kirov nog even naar supermarkt geweest. Een super-supermarkt. Alles te koop. Prijzen liggen iets onder die in Nederland. Koffie is duur. Aan einde van de dag kunnen we maar moeilijk een goede nachtplek vinden. Vanwege de vele regen is het overal een flinke drek-sooi geworden. Veel wegen, ook in de dorpen zijn niet verhard en dan weet je het wel! Levert overigens leuke plaatjes op: dames op pumps slingerend tussen de plassen over de modderwegen. Geen rus die daar overigens moeilijk over doet. Schoonwatertank is bijna leeg. In een dorp zien we aan de kant van de straat een waterput. Navraag (handen en voeten + 3 woorden Russisch) leert ons dat dit water van superieure kwaliteit moet zijn. Dus: innemen dat water. Nachtplek wordt een bewaakte parkeerplaats voor vrachtwagens; hier vaak aangeduid als "camping". Mischa loodst ons naar een rustig plekje tussen de reuzen. 

8-7  Omutninsk  -  Perm  325 kilometer

Dat er niet meer Russen uitblinken bij de reuzenslalom is een raadsel. Slalom oefen je hier gewoon tijdens het autorijden. Al "slingerend" gaat het richting Perm.Rijden zo de Oeral-regio binnen. Geen hooggebergte. Hoogste berg zal zo'n 1500 meter zijn. Veelal zijn de bergjes 300 - 500 meter hoog. Mooi landschap, dat wel.  Voorheen zat de hele staalindustrie van Rusland in deze regio. Het ijzererts wordt hier gedolven. Vooral tijdens de oorlog werd hier op volle toeren geknutseld aan oorlogstuig (tanks, geweren, kanonnen, etc) buiten het bereik van de Duitse oorlogsmachine. Nu liggen vele fabrieken er verlaten bij. Toch is hier nog altijd veel industrie. Welvarende regio, lijkt het. Perm zelf huisvest meer dan 1 miljoen burgers. Grote winkelketens, veel dure auto's en ook veel goed geklede mensen vooral in het centrum van de stad. Bij een hotel met een moeilijke naam staan we op de parkeerplaats. Betalen daar 100 Roebeltjes voor. Internettoegang krijgen we niet, ook niet tegen betaling (we zijn geen hotelgast). De Oeral is de scheiding tussen Europa en Azie, dus voor ons gevoel schieten we al aardig op. Kijken we op de kaart dan valt dat weer wat teen. Nog 10 dagen rijden naar het Baikalmeer. Gerty laat Lucca uit terwijl ik deze keer de maaltijd regel. Gerty en Lucca worden overvallen door een ware hoosbui en komen beiden zo ongeveer zwemmend terug. 

9-7  Perm - Antkobo  195 kilometer

Zondag begint met goed weer. Gaan op weg naar het gehucht Kuchino; wordt alleen in cyrillisch schrift op de spaarzame borden aangegeven en we hebben dan ook enige moeite het te vinden. Uiteindelijk lukt ons dat. Hier worden de restanten gekoesterd van "PERM-36" een voormalig strafkamp voor dissidenten uit de periode 1946 - 1987. Maakte deel uit van het Gulag-systeem uit het communistische tijdperk. Gesitueerd te midden van eindeloze bossen, ver weg van de bewoonde wereld (125 km van Perm). Onder barre omstandigheden werden de gevangenen in de bosbouw te werk gesteld. Kou, vochtige barakken en zeer slechte voeding zorgen voor de nodige slachtoffers. Dit kamp is bijzonder omdat het één van de weinige strafkampen is die bewaard is gebleven. Gebouwd van voornamelijk hout, dus de meeste zijn aan houtrot ten onder gegaan en inmiddels weer opgeslokt door de natuur. Dat dit kamp niet aan rot ten prooi is gevallen is vooral te danken aan de voormalig kampgevange en dissident Andrey Sakharov. We werden rondgeleid door een weelderige dame die geen woord Engels sprak en verstond. Moderne techniek zorgde voor goede uitleg: Iphone met in het Engels ingesproken teksten. Bijzonder. Rustig dagje verder. Plek gezocht in de boes-boes ergens tussen een paar kleine dorpjes. Waar ze vandaan kwamen weten we niet maar we hebben wel veel bekijks gehad. Verhaal dat we er stonden ging denk ik als een lopend vuurtje rond; "ff kiek'n wat dat voor Leu bint". Niet vervelend, in tegendeel. Interessant dagje.