Ruskie 8

29-9 Nuyht (RUS) - Aglona (LT)  250 kilometer

Nou, we hebben gister lekker gegeten. Helder vissoepie vooraf, Gerty gestoofde forel met groenten en ondergetekende lekker mals stukje rundvlees. Leuke ambiance; voormalig landgoed met rustiek restaurant. We gaan vandaag richting grens. Onderweg koopt Gerty nog even langs de weg een emmer handgeplukte appels. Worden langs de weg overal door particulieren te koop aangeboden. Bijverdienste. Het zijn volgens mijn deskundige mening van die appels waarvan het eten een waar avontuur moet zijn. Je weet nooit wat je er aan levende wezens in aan zult treffen. Zijn ook nog eens onbespoten en het is maar de vraag of mijn lichaam dat aan kan. We zullen zien. Als er teveel biotoop wordt aangetroffen dan kunnen we er altijd nog appelmoes van maken. Fijn gestampt en je merkt er niets meer van. Dan zien we na een uurtje rijden de eerste grensjongens op ons wachten. Slagboompje gaat omhoog en we kunnen de fuik inrijden. Eerst nog even een handvol Roebels betalen voor het wegennet (tol). Al met al zijn we net binnen de twee uur door alle formaliteiten en controles heen. Allemaal omslachtig maar het is niet anders. Overigens zijn de douane mensen stuk voor stuk aardig en correct en doen gewoon het werk dat hen is opgedragen. Dan rijden we Letland binnen nadat we het "ijzeren gordijntje" zorgvuldig achter ons hebben dicht getrokken. Met enige weemoed kijken we nu al terug naar die mooie ervaringen in dat kolossale Rusland, ondanks de dingen die we helaas niet hebben kunnen doen vanwege het gepruts met de bus. Na een anderhalf uur hebben we een camperplek voor de rest van de dag en de komende nacht gevonden; nabij een meer in een heuvelachtig gebied. Zon schijnt heerlijk. Het is niet warm maar toch is het pal in de zon goed te doen. Tot mijn grote schrik krijgen we nog een emmertje avontuurlijke appels uit eigen tuin aangeboden. Het lijkt er op dat die hier gemaakt worden. Dan gaan we naar binnen want het wordt voor de oudjes toch te fris buiten. We genieten achter de ramen nog van het uitzicht en natuurlijk van het vrijdagmiddagbiertje. De zon verdwijnt nu langzaam achter de bomen. We maken ons op voor de "streek-derby" in de tempel van Enschede. Mijn verwachting is dat FCT gewoon doet waarvoor ze zijn aangenomen en dat is WINNEN!