Ruskie 7

25, 26,27-9 Moskou  - Kholm  650 kilometer

We tuffen nu drie dagen in meer oostelijke richting. Aanvankelijk verlaten we Moskou over een 8-baans snelweg; natuurlijk weer op ons dooie akkertje. Na het provincie-stadje Tver (met nog altijd zo'n 600-duizend inwoners) zoeken we een plek. Na een rustig nachtje kijken we de volgende ochtend eerst uit naar een gas-vul-station. Eén van de gasflessen is weer aan een vul-beurt toe. Er zijn genoeg van deze bedrijfjes te vinden, echter niet allen hebben de juiste nippel die op onze Europese gasfles past. Maar we hebben het snel voor elkaar. Even 4 Eurootjes aftikken en de klus is geklaard. Na zo'n 50 kilometer gegarandeerd kwaliteitsasfalt (M-10) verruilen we deze voor wat meer avontuurlijke routes over de plattelandswegen. Ons doel is om de bron van de grootse Wolga op te snorren. Staat op één van onze wegenkaarten met een sterretje aangemerkt, maar dat wil nog niet altijd zeggen dat deze makkelijk is op te sporen. We verdwalen inderdaad een beetje en stellen het verder zoeken uit tot morgen. De zandweg die we rijden gaat dwars door een natuurpark en we zien een mooie open plek in het bosrijke gebied om de bus er voor de nacht neer te poten. Overigens een mooi gebied waar we regelmatig kleine dorpjes passeren waar de tijd lijkt te hebben stil gestaan. Gedeeltelijk zijn de dorpjes nog bewoond, vaak alleen nog door oudere mensen. Veel huisjes staan leeg en dat geeft een desolaat beeld. Voormalige winkeltjes zijn gesloten en dichtgespijkerd en net als de verlaten huisjes deels door de natuur weer ingepikt en overwoekerd met kruidgewassen. Infrastructuur is er niet meer. Ook voormalige schooltjes zijn verlaten en deels gesloopt. Wat bindt je hier nog vraag je je af. De rest van de middag maken we een boswandeling met Lucca. Er is hier houtkap geweest en daardoor zijn er een aantal wegen ontstaan waar met dit droge weer nu prima te wandelen valt. De avond valt (zachtjes) en de stilte ook (of was die er al?). Wat een prachtige eenzaamheid, avondzon schijnt de toppen van de dennen goudkleurig.  Als er vannacht maar niet een beer op onze deur staat te kloppen (overal staan weer van de BB's -bere borden-). Zeer koude nacht zal het weer zijn en ook de woensdag blijkt een koude dag te zijn. Thermometer heeft moeite om de 10-graden aan te tikken. Gelukkig is het al dagen droog en er is nauwelijks een zuchtje wind. Tegen de middag van deze frisse woensdag hebben we dan de plek die de kaart aangeeft gevonden en staan we bij de bron van de fameuze Wolga. Een stroompje van helemaal niets en dan te bedenken dat deze vele kilometers verderop een heuse rivier van formaat zal worden. De bron van de Wolga is een toeristische trekpleister getuige de kraampjes waar souvenirs worden aangeboden. Er is echter geen klandizie. Seizoen is voorbij en de handelaren hadden gehoopt dat met het mooie weer van de laatste dagen er nog een toestroom van toeristen zou zijn. Typisch Russisch. De bron is compleet met kapelletjes en een klooster en daarmee krijgt de attractie een wat overdreven religieus karakter. Als we terug lopen zijn de paar souvenir verkopers al weer bezig "de paling in te pakken". Er valt vandaag niets meer te verdienen. Wij genieten van het uitzicht en maken onze eigen lunch. Dan gaat het weer verder en rijden we vele, vele kilometers over "emmentaler-asfalt"! Zand en grind wisselen dit asfalt af. Lastig manoeuvreren en de gemiddelde snelheid komt niet boven de 25 kilometer per uur. Eigen keuze zullen we maar zeggen. Maar we genieten wel van de natuur om ons heen. Die is er in ruime mate. Toegankelijk is deze natuur maar mondjesmaat. Weinig zijwegen of paden om te wandelen. Eind van de dag vinden we wel een mooie nachtplek. Kan hier ook haast niet anders. Nu niet in een Beerenbos, maar hier wonen volgens mij de toverfeeën!

28-9 Kohlm - Nuytn  190 kilometer

Moeilijk berijdbare wegen ook vandaag. Blijft wel een bijzonder mooie route. Einde van de dag slaan we rechtsaf. Een bord verwijst naar een Hotel-restaurant waar we parkeren en lekker gaan uit eten. Hier hebben we namelijk weer internet ter beschikking en nemen dan het eten maar op de koop toe! Mooi dagje rijden in de natuur. Tijdens een loopje met de hond stuiten we op een boerenhuis. Volgens een bordje langs de weg verkopen ze hier bijenhoning en/of kaarsen van bijenwas. We lopen het erf op en drukken op een bel die het niet blijkt te doen. Doen de deur open en staan in een halletje. Gezien het aantal schoenen in diverse maten moet de erfenis later door velen worden gedeeld. Roepen in het Engels dat er volk aan de deur staat. Na een paar minuten verschijnt er een vrouw die ons natuurlijk weer niet verstaat. Maar niet getreurd: Oma verschijnt ten tonele en kan warempel prima met de Engelse taal overweg. Leuke ontmoeting. Ze wil van alles weten. Zelf komt ze oorspronkelijk uit St. Petersburg en is 20 jaar geleden met zoon en schoondochter naar deze uithoek vertrokken. We kopen wat kaarsen en honing en verdwijnen weer de bossen in. Als het allemaal mee zit zullen we morgen Rusland de rug toekeren. Nog zo'n 150 kilometer naar de grens.