Mongolia 8

23-8  -  25-8 Ulaan Bataar

Eerst even uitvoerig nagevraagd of Mongolië met een "M"of een "N" moet worden geschreven. Gisteravond wezen gluren bij de buren; Jürgen en Marion "aus weiss ich viel" (ergens tussen Hamburg en München) hadden ons gevraagd voor een glaasje (niet al te beste) wijn. Trekken al zo'n 11 maanden rond in een omgebouwde Iveco-truck uit 1990; verbruik 1 op 3. Hele klim om er in te komen, maar was wel erg gezellig. Hadden ook de nodige problemen met paspoort/visa, maar uiteindelijk zijn de spullen op de ambassade teruggevonden en op tijd bij hen aangeleverd. Gaf Jürgen de tijd om het nodige onderhoud (laswerk, koelkast kaduk, etc) uit te voeren. Wij hebben de medewerkers van het Guesthouse laten bellen met de MB-dealer want we wilden wel erg graag weten hoe het met de aanlevering van onderdelen er voor staat. Konden daar eerst onze lopende bestelling van onderdelen in het geheel niet plaatsen; wisten niet waarover ze het hadden. Na een kwartier begon de medewerker van MB het ergens te dagen en kwam het verlossende antwoord op onze vraag: vandaag of morgen worden de spullen in Ulaan Bataar afgeleverd. Men zou ons direct bellen als het binnen was. Nou vandaag omstreeks 4 uur (PM) nog maar eens zelf gebeld, want terugbellen ho-maar!. Onderdelen waren vanmorgen om 09.00 uur al afgeleverd. Nou dus maandagmorgen zijn we als eerste aan de beurt. Doet ons goed moeten we eerlijk zeggen. Ondertussen staan we al een paar weken stil en het wordt tijd dat we weer wat diesel gaan verstoken. Hebben er de afgelopen dagen wat digitaal afgelezen, spelletjes gedaan en natuurlijk een aantal DVD's gedraaid. Afgelopen dagen waren koud. Overdag maxima tussen 7 tot 11 graden en de nachten net boven het vriespunt. Daarbij een gure wind. Unox-rookworsten weer, alhoewel een bord erwtensoep (waar de lepel rechtop in blijft staan) met veel worst dan ook niet te versmaden is. Uiteindelijk werd het spaghetti-a-la-Gerty en een "melange van brown-beans met groenten en een lading ketsjuppie". Komende dagen zal het weer zich herstellen, maar de zomer loopt hier altijd snel op z'n eind. Vanavond eten we uit de inheemse keuken: Khuushuur, Tsuivan en Buuz (behoeft denk ik toch geen verdere uitleg). Moeten de keuken van Mongolië toch een keertje uitproberen, al zijn de recensies van collega-reizigers niet bijster lovend. Gisteravond had Marion gedroogde yochert reepjes, ook een typisch gerecht van hier (zure gedroogde reepjes yochert zo hard als staal en met een smaak van een kalf dat 3/4 jaar in een rivier onder water heeft liggen te rijpen). Schijnt erg gezond te zijn?! Ik dacht: dat hebben we niet nodig, we zijn beiden al in blakende gezondheid (peildatum 25/8). Jürgen en Marion zijn vanmorgen weer vertrokken. Het is momenteel in het Guesthouse niet zo druk. Vakanties ook hier lopen af. Toch druppelen elke dag weer nieuwe reizigers binnen. Direct aanspraak; velen willen van alles weten en/of informatie met je delen. Grappig te zien is ook dat bijna elke reiziger (technische) problemen heeft. Ulaan Bataar is feitelijk de enige plek waar je zaken kunt laten repareren en regelen. Daar buiten is bar weinig mogelijk en zijn er amper voorzieningen of infrastructuur.