Mongolia 7

19-8 -  22-8 Ulaan Bataar

Bij het uitlaten van Lucca werd ik door een midden twintiger op straat aangehouden. De man stelde zich voor en vertelde mij te kennen. Had mij de afgelopen dagen hier vaker langs de Avenue zien lopen, vandaar dat hij het blijkbaar nodig vond kennis te maken en een social-talk te beginnen. Zoals wel vaker bij het afscheid nemen: "welkom in Mongolie".

Gister loopt een gezond edoch wat gezette blonde man op mij toe, nadat hij eerst uitvoerig de kentekenplaat van onze bus bestudeerde. Stelde zich voor: "ik ben Bert, aangenaam!". Blijkt een Hollander te zijn die dikke 20 jaar geleden hier tijdens een vakantie is blijven steken. Inmiddels hier getrouwd en runt een kleine boerderij. Produceert vooral kwark die verkocht wordt aan hotels en een paar winkels. 

Naast ons staan Klaas en Willy (oude mensen; dik in de zestig). Zijn al onafgebroken dikke 17 jaar onderweg met hun Toyata-Landcruiser. Hebben zo ongeveer alle plekjes op de aardbol al 1 of meerdere keren bezocht. Klaas is van geboorte Enschedeër (Dr. Kuyperplein); zij komt uit "020" om maar eens in voetbaltermen te schrijven. Hebben we in weekend gezellig mee getafeld. Rijden vandaag verder richting China. Daar maken ze de doorsteek naar Cambodja waar ze deze winter zullen overblijven. En zo zijn er talloze ontmoetingen met reizigers, moderne zigeuners zo als je wilt. Veel motorrijders doen dit Guesthouse aan. Hebben niet Mongolië doorgefietst, maar vertrekken van hieruit per vliegtuig naar hun respectievelijke thuisbestemmingen. Hebben China doorkruist, of komen via Turkije, Iran, Georgië, Uzbekistan en Kazachstan naar hier om hun motoren naar huis te laten transporteren. Wordt door de mensen van het Guesthouse probleemloos en deskundig geregeld. Vele, vele nationaliteiten en maar twee geschlachten wat je hier ziet. Vandaag starten we de dag met regen. Afgelopen maanden is het droog geweest. Augustus brengt zoals al eerder opgemerkt eindelijk regen. Straten staan in enkele minuten blank. Automobilisten trekken zich daar geen moer van aan en als je niet oplet dan heb je een fikse modderdouche (zonder douchegel) te pakken. Auto's hebben hier altijd voorrang, ook al loop je op een trottoir of een zebrapad. Eigenaardig en niet zonder risico. Gister hadden we een lekker zonnig dagje met wat wind. Merk je direct aan de luchtkwaliteit (uitlaatgassen en steenkooldampen). Oh, ja en dan kun je ook een paar kilometer kijken. Van verschillende reizigers horen we over andere campers met gelijke problemen als de onze. Krijgen vooral van de "technisch onderlegde motorrijders" wat meer inzicht in deze materie. Zelfs wij zijn nooit te oud om iets te leren. E.e.a geeft ons wel het gevoel dat als de sensoren vervangen zijn we weer een heleboel kilometers verder zouden moeten kunnen (wel op zoek gaan naar betere diesel). Voor de rest is het hier in Ulaan Bataar op zich een beetje saai. Stad nodigt niet uit voor meerdere bezoekjes. We lezen er wat af en drinken iets meer koffie dan gewoonlijk (vind ik niet zo erg). Verder wat kletsen met reizigers.