Rusland 5

15-7  Tobolsk  -  Abalat  25 kilometer

Klokslag 9 uur is onze was klaar en gestreken zoals afgesproken. Na ontbijt weten we eigenlijk nog niet of we de brommer vandaag aantrappen of niet. Nog 4500 kilometer naar Baikalmeer en dat is met een gemiddelde van hooguit 400 kilometer per dag nog een hele ruk. Lopen beetje achter op planning. In de stad zijn allerlei activiteiten; misschien leuk om daar iets van mee te pakken. Zomers zijn hier kort en daar genieten de inwoners hier zo veel mogelijk van. Dus er is hier vaak wat te doen. Gemiddelde dagtemperatuur in Juli is 17 graden; met een beetje zon er bij is dat dan best aardig. Onderaan het Kremlin zetelt het bisdom van de regio West-Siberië. Voor gelovig Rusland dus een belangrijke stad. Tobolsk heeft in het verleden een belangrijke rol gespeeld bij de deportatie van gestraften naar de vele Gulags hier. Er zijn hier nog altijd een aantal steden waarvan men zegt: "daar ga je niet naar toe, daar word je naar toe gestuurd". Tobolsk is ook de stad waar de laatste Tsaar met zijn familie verbleef. Hier onderging Nicolai II na zijn afzetting en verbanning de oktoberrevolutie. Van hieruit werd het gezin per boot naar Tyumen vervoerd en van daar uit verder naar Jekaterineburg. Elke Russische stad die zich zelf een beetje respecteert heeft een groot scala aan musea. Dat is hier in een stad met amper 120-duizend inwoners niet anders. Worden dan ook niet allemaal echt goed bezocht en zijn dus niet altijd geopend zoals op de bordjes staat vermeld. Van te voren even bellen is dan zinvol. Als Nederland aan de ontbijttafel zit, lopen wij op een variant van een "proef-eet". Genieten van plaatselijke gerechtjes. Erg gezellig met veel klederdrachten, optredens van dansgroepjes en op de valreep worden we door een TV-ploeg geïnterviewd. Zijn denk ik de enige niet-russen en vallen dus aardig op. Dan breekt er een beste onweersbui los. Gelukkig staat onze bus vlak om de hoek en houden we het redelijk droog. Dan besluiten we toch maar de brommer aan te trappen en gaan naar het nabij gelegen stadje Abalak.  Iets over gelezen. Strategisch gelegen, op een heuvelrug aan de rivier de Irtysh, met een goede uitkijk over de hele omgeving. Volgens de verhalen vond hier de eerste slag plaats om de macht van dit deel van Siberië tussen de Kozakken en de Tartaren. Sinds 1783 heeft zich hier een belangrijk klooster ontwikkeld en mede door de unieke Iconen werd dit een Pelgrimsoord. De Russen sloten het klooster en maakten er een dependance van voor de KGB. In 1993 werd het complex weer terug gegeven aan de kerk. We zijn er getuige van dat omstreeks 16.30 uur de hoogmis begint. Je kunt steeds vrij in en uit lopen. Maar als je de hele mis wilt mee beleven dan ben je 2.5 uur onder de pannen. Met alles er op en er aan. Mooie kiekjes kunnen schieten

16-7  Abalak  -  Novopetrovo  100 kilometer

Uitgezwaaid door een oude vrouw (Mevrouw Sletjehova) in een rolstoel. Kreeg gister van ons een paar Roebels in haar conservenblikje. Is met haar tijd mee gegaan: werd met de auto gehaald en gebracht, en de helft van de tijd was ze met haar smartphone in de weer). Deed je niets in haar blikje dan werd je voor alles en nog wat uitgemaakt. We zwaaien terug krijgen nog een paar wees-gegroetjes toegeworpen en rijden dan verder. Plan is om een secundaire weg langs de Irtysh te volgen. De weg van leem en zand voert langs de oever van deze geweldig brede rivier in oostelijke richting. In deze droge periode is de weg berijdbaar.  Na 60 kilometer en een paar uur verder geven we het op; te veel diepe gaten, natte stukken en geulen. De 4X4 doet het trouwens prima, en trekt ons er met gemak door heen. Passages worden steeds slechter en om zo een paar honderd kilometer verder te gaan is iets te veel van het goede. Wel hele mooie indrukken opgedaan. Dit is het land van weinig luxe. Geen infrastructuur behalve elektriciteit. We keren om. Volgens onze kaarten moet er een passage over de rivier zijn, een brug zo lijkt het. Maar deze is niet te vinden of te zien. Vragen dit na aan een inwoner van een dorpje. We komen er achter dat er geen brug naar de overzijde is maar wel een veerboot. Die vinden we uiteindelijk op aanwijzing van bewoners. Ook hier weer blij met de hoge bodemvrijheid van de camper. Aan de andere zijde van de rivier wacht ons na ongeveer 10 kilometer een mooi glad stuk asfalt en zo zweven we zonder bijgeluiden naar het half verlaten dorpje Novopetrovo. Aan de rand vlak bij het eerste huis parkeren we ons mobiele hotel. Op een motor met zijspan uit het jaar nul komt een man naar ons toe. Met hem overleg ik of we hier de nacht mogen staan. Zonder dat we elkaar hebben verstaan, maar wel hebben begrepen is er een deal. Hij schud me de hand en vertrekt met in de richting waaruit hij ook is gekomen.

17-7 Novopetrova  -  Omsk 545 kilometer

De nacht in Novopetrova laat zich het beste omschrijven als "zeer onrustig". Welkom in Siberië. Ook hier barst het van de muggen, steekvliegen en ander vliegend ongemak. Vooral Gerty moeten ze hebben. Zij beleefd dan ook een actieve nacht en is heel wat keren op jacht naar dat gespuis. Verder een dag zonder veel bijzonderheden. Maken veel kilometers omdat de weg dat toelaat. Iets voorbij Omsk vinden we een nachtplek. Omsk laten we liggen; een miljoenenstad, maar heeft weinig voor de toerist in petto. Veel, veel industrie. Onze klokjes kunnen hier weer eens een uurtje vooruit; weer een tijdzone overschreden. Verschil met Nederland is nu 4 uur (later).