Mongolië 2

8-8  Ulaan Bataar  -  Tsonjin Boldog   80 kilometer

Groot deel van deze dag blijven we inde hoofdstad, een wereld op zich die geheel van de rest van Mongolië afwijkt. Onze was is pas om 17.00 klaar, dus we moeten ook wel. Blog maar weer bijgewerkt bij "TOM-TOM's COFFEEHOUSE". Winkelen gaan we ook nog: Gerty wil een blouse scoren en zelf ben ik nog nieuwe wandelschoenen nodig. Moet lukken dachten we in deze stad. Beiden slagen we met "made in China" producten. Alles komt uit China, behalve de auto's. Daarna nog even naar de supermarkt voor de avondboodschappen. Sortering hier is beduidend minder dan in buurland Rusland, maar er is van alles te krijgen; kwalitatief wel wat minder. Zo is er nauwelijks vers vlees te koop en de groenteafdeling kan in een luciferdoosje. Veel pasta en meelproducten, verder veel blik en pakjes. We hebben deze stad nu wel zo'n beetje gehad. Veel lawaai van auto's, chaotisch verkeer, stinkende uitlaten en elke auto heeft een claxon en dat zullen we weten ook! Op straat is het over het algemeen een rommeltje. Alles wat je niet gebruiken kunt flikker je maar op straat. Denk dat het binnenshuis overal redelijk schoon is, maar door de voordeur kun je alles makkelijk de straat op vegen. Prullenbakken zijn ook schaars. Rond de middag hebben we lekker taart gegeten; tenslotte vandaag een beetje feest. Camper is leuk versierd met vlaggetjes, en nu maar afwachten wie er vanavond allemaal zullen komen. Eind van de middag verlaten we dan de stad. We worstelen ons een weg door de avondspits en dat lukt zonder TOMTOM en zonder borden die de richting aangeven. Die zijn er niet of nauwelijks. Nog even diesel getankt (50 liter voor nog geen 35 eurootjes, kom daar in Nederland maar eens om). Langzaam krijgt het landelijke karakter weer de overhand. Na een uurtje is de invloed van de hoofdstad geheel verdwenen. Plotseling duikt er links van de weg een kolossaal beeld op; het "Chinggis Khaan Status Complex". Een 40 meter hoog beeld van de man op zijn paard. Het complex bevat ook een museum dat deels aan hem is gewijd en deels aan de archeologische vondsten die hier gedaan zijn. Gaan we morgen maar eesn bekijken. Voor nu denken we dat onder aan het standbeeld het een mooie plek moet zijn om de avond en de nacht door te brengen.

9-8 Tsjonin Boldog  -  Ondorkhaan  308 kilometer

Zoals bedacht eerst even het museum aangedaan. Nou daar val ik niet echt van onderste boven. Beetje simpel en maar weinig objecten. Vooral wat fotomateriaal, teksten op muurplaten en voor de rest een drietal souvenirwinkeltjes. We trappen de fiets maar weer eens aan en de reis gaat in oostelijke richting verder. Weinig, zeer weinig verkeer. Om ons heen groen steppelandschap. Dit is het meest authentieke steppelandschap dat Mongolië in de aanbieding heeft. Veel kuddes, weinig infrastructuur, en zeer dun bevolkt. Na een paar uurtjes rijden en veel genieten van alles om ons heen stoppen we voor een bakkie roodmerk-koffie. Ik struin met Lucca wat door het open veld en als ik na een kwartiertje terug kom zie ik dat Gerty gezelschap heeft van een man. Gerty maakt mij duidelijk dat dit geen aangename visite is en dat de man (jaar of 25) zich agressief naar haar opstelde. Hij wil dat we van "zijn" grond vertrekken. Het woord "Police" valt dan ook en we maken hem met gebaren duidelijk dat we dat een uitstekend idee vinden. Er komt geen politie en we vragen hem waar de politie blijft. Meneer pakt een stok en wil daarmee de auto te lijf gaan, maar het blijft bij een dreiging. We krijgen wat meer greep op de situatie denken we en zetten richting hem maar eens een grote bek op om wat tegengas te geven. Ik pak hem bij zijn arm als hij tegen de bus aan gaat leunen. Als we beiden naar binnen gaan komt meneertje in de deuropening staan en Gerty krijgt het goede idee hem een boterham aan te bieden. Dan breekt de man plotsklaps en vraagt: "Mongolia good?", waarop wij het enig juiste antwoord: "Yes" geven. Duimpje voor de zekerheid ook nog omhoog en dan brengt de man zijn hand naar z'n hart en geeft ons vervolgens een hand en vertrekt zonder verder nog maar iets te zeggen richting zijn kudde geiten. Snel onze handen gewassen en in alle rust onze lunch afgemaakt. Dat was de eerste vervelende confrontatie tijdens deze trip. Dan verder richting Ondorkhaan, provincie hoofdstad en vervolgens in noordelijke richting verder. Asfalt al lang achter ons gelaten en via een soort piste met soms wel acht sporen naast elkaar verder. Tempo haalt de 25 km per uur nog nauwelijks. Moeten nog wel een eindje. Plan is in de bergen te gaan vissen op Lennox (soort grote forel). Op de grasvlakte vinden we eenvoudig pal naast de piste een prima plek om de nacht door te brengen.

10-8  Ondorkhaan  - richting Ulaan Bataar  300 kilomer.

Paardegehinnik overal om ons heen. Nee geen nachtmerrie van een van ons beiden. Om ons heen grazen een aantal kuddes met paarden. Lopen ook kleintjes bij en je zou er zo eentje mee willen nemen, zo lief, zo teder (nu wordt ik zeer emotioneel!!). Wel een mooie ambiance toch?. In de verte zien we de Kheti-bergketens, verder is alles groen. Nomaden en hun kuddes bepalen hier voor het grootste deel het beeld . Over de piste rijden we weer verder, maar het tempo gaat steeds verder omlaag. We komen een paar mannen in een landcruiser tegen en het wordt ons duidelijk dat de weg richting ons einddoel er alleen nog maar slechter op gaat worden. We besluiten dit niet verder te doen. We keren de bus en rijden weer richting Ondorkhaan om vandaar uit een andere route naar de visgronden te proberen. Nadat we de camper gedraaid hebben zien we een ruiter op ons af komen. Nieuwsgierigheid zal weldra blijken. De man stapt af en ik stap uit!. We zetten ons in het gras en we nemen de actualiteiten in de wereld even snel met elkaar door! Gekheid, maar hoe meer ik mijn best doe hem duidelijk te maken er geen reet van te verstaan wat hij zegt, des te drukker begint de man tegen me te praten. Een sigaretje heb ik voor hem in de aanbieding en nu wordt het wat rustiger. Wel weer een leuke ontmoeting, maar dan mis je toch wel de mogelijkheid om goed te kunnen communiceren. Mooi volkje! We sappelen weer een aantal uren over de piste en komen uiteindelijk weer op de zwarte onderlaag; niet dat die van goede kwaliteit is maar het tempo gaat weer wat omhoog. De boordcomputer geeft zonder waarschuwingen vooraf aan dat "bij een herstart van de motor de bus inde veiligheidsmodus gaat". Dat betekent zoveel dat de auto dan nog maximaal 2o km per uur kan rijden en de maximale rijafstand 50 km is (daarmee bereik je normaliter de eerst volgende Mercedesgarage). Netjes gezegd: een "dikke Baal". Plan naar de visgebieden te gaan vervalt daarmee. Nu zaak om ASAP Ulaan Bataar te bereiken en de dealer aldaar op te zoeken. Zo'n 100 km voor de hoofdstad stoppen we. Inmiddels toe aan slaap. Gokken er op dat de melding een "foutje bedank" zal zijn en zien morgen wel wat de bus voor bokkensprongen in petto heeft.