Mongolia 10

Eindelijk kunnen we weer iets met internet; niet overal voor ons beschikbaar.

28-8  Ulaan Bataar - Sükhbaatar  358 kilometer.

Aan de kilometers is af te leiden dat we weer "on the move" zijn. Hebben ons klokslag 8 uur bij de receptie van de garage gemeld. Je geloofd het niet maar we werden niet verwacht. Communicatie tussen de verschillende afdelingen laat wat te wensen over. Voordeel hier is wel dat het leven vooral uit improviseren bestaat, dus een uurtje later staat de bus gewoon in de werkplaats. Tegen de middag is de reparatie uitgevoerd. Meevaller is dat de reparatie onder de garantie valt. Snap ik niet helemaal omdat onze garantie uitsluitend van toepassing zou zijn binnen Europa, aldus Mercedes International. We moeten wel de verzendkosten betalen. Daar hebben we natuurlijk weinig moeite mee. We krijgen het advies mee om in de buurt van de hoofdstad een paar honderd kilometers te rijden om e.e.a. te testen. We beloven dit te doen, maar zetten koers in noordelijke richting met als doel ASAP Rusland te bereiken. Als de eerste 100 kilometer alles goed gaat wagen we het er op. Na ruim 300 kilometer is alles normaal onder de motorkap; de cylindertjes spartelen genoeglijk in hun badje met olie en zo te horen hebben ze er veel plezier in. Het display geeft ook geen vreemde data aan ons door; kortom "so far so good!" Een zonovergoten dag en hoe verder noordwaarts des te beter de temperatuur. Begin van de avond bereiken we Sükhbaatar en planten de camper pal voor het plaatselijke stadion. Opgelucht dit gehaald te hebben, maar ....... prijs de dag niet voor het avond is.

29-8 Sükhbaatar  -  Koma (RUS)  265 kilometer

Het is wel erg verleidelijk om nog even dit stadje te bezoeken. Sükhbaatar ligt in het hoge noorden van de provincie Selenge tegen de grens met Rusland, daar waar twee grote rivieren in elkaar vloeien. In 1940 (waar ken ik dit jaartal ook alweer van) gesticht en vernoemd naar de revolutionaire held Damding Sükhbaatar die ergens in de dertiger jaren de communisten aan de macht heeft geholpen. Feitelijk een erg rustig stadje (rondom wat mijnbouw) met in het centrum het klooster "Khutagt Ekh Datsan" dat geheel ongebruikelijk in Mongolië geleid wordt door een vrouwelijke Lama (alsof er alleen maar mannelijke Lama's bestaan?!). Auto start zonder problemen op het display en we rijden toch maar niet de stad in maar direct richting grens We durven het nog niet aan extra kilometers te maken en houden koers naar de eerst volgende MB-dealer in Irkutsk. Bij de grens treffen we een paar reizigers die we al eerder hadden ontmoet. Zij gaan verder naar Wladiwostock, wij dus naar Irkutsk. Binnen een uur hebben we beide douane posten achter ons en dat mag uniek worden genoemd. Auto snel aftanken met de betere diesel (Euro5) en dat voelt ook als een opluchting. Ook vandaag zullen foutmeldingen uitblijven. Route hebben we al eerder gedaan, maar in omgekeerde richting is bijna alles weer nieuw. Mooi weer, dus een mooie rit. Aan de rivier de Selenga parkeren we voor de rest van de dag en zullen daar nabij de aanlegsteiger van de veerboot de nacht door brengen. Mooi plekkie!

30-8  Koma  -  Irkutsk  415 kilometer

Vanuit het kingsize-bed mooi uitzicht over de rivier. Rivier heeft een ongekende harde stroming; veerboot wordt door twee slepertjes op koers gehouden. Ziet er spectaculair uit. Een oude vrouw klopt "an de deure". Ik ben alleen (Gerty is met Lucca op pad), Ik denk die staat aan de verkeerde deur en poeier haar netjes af; ik ben druk met het vervangen van een zekering en heb haar assistentie niet nodig. Gerty komt er net weer aanlopen en ontfermt zich over deze schepping van moedertje natuur. Ze krijgt een paar komkommers in een oude "Prawda" aangeboden. Zij blij. We rijden dan richting M53 en willen nog kilometers maken om de auto te blijven testen. Vervolgens zullen we ons zo spoedig mogelijk melden bij dokter Benz en daar alle waarden nog eens te laten sjekken. Route is verbluffend; soms pal langs het Baikalmeer, dan weer over heuvels en langs berkenbossen. Op enkele graanvelden rijden 8 combines naast elkaar het graan te oogsten. De berken beginnen hier al een herfstkleuren te krijgen. Nog een maand en dan valt hier de eerste sneeuw. Vandaag dus een lange rit over de M53 en tegen de avond bereiken we Irkutsk. Kolossale stad maar in vergelijk met Ulaan Bataar ziet alles er geordend uit. Minder rommel, minder chaos in het verkeer. Parkeren nabij de aanlegsteiger van de historische ijsbreker "Ankara" dat nu dienst doet als museum. We besluiten wat propaangas uit te sparen en gaan uit eten. Lekker zalm gegeten en een esprezzo na. In de camper nog 3 afleveringen van Breaking Bad bekeken.

31-8  Irkutsk  -  Zima   380 kilometer

Natuurlijk eerst nog fotootje maken van de legendarische ijsbreker. Dan breekt de Familie-Doorsnee haar kampement op en rijden we naar de MB-garage. Ze herkennen ons direct (of beter gezegd de bus), wat het communiceren een stuk eenvoudiger maakt. Handjes schudden. Ook de directeur van de vestiging laat zich nog even zien. Auto wordt getest en alle waarden blijken 100% in orde te zijn. Dat is nu eens een echte geruststelling. Het lijkt er op dat het euvel (sensor) verholpen is, al moet gezegd dat de kwaliteit van de diesel erg belangrijk blijft. Dan is de ochtend eigenlijk al weer om en zetten we er de sokken maar weer eens in. Richting blijft vooral westelijk. Tot Novosibirk is het nog altijd zo'n 2000 kilometer alvorens we weer zuidwaarts willen koersen "into the Altai". Tegen 13.00 uur draaien we van de M53 af en zoeken in de Taiga een plekje om te picknicken (stoete eet'n). Na een uurtje gaan we weer diesel stoken. Nabij Zima zoeken we een plek om straks in de slaapstand te kunnen schieten. Bij enkele Dasja's is dan snel een mooi, stil en verlaten plekje voor ons beschikbaar. Gerty slooft zich achter het fornuis lekker uit: gebakken aardappeltjes met wokgroenten en naar ik hoop met veel saus. Vanavond geen film.

1-9  Zima  -  TNHbL  408 kilometer.

Zima is wel uit te spreken maar wat daarna volgt in het geheel niet. Stil en verlaten is maar zeer betrekkelijk; na het ontbijt komt er een man even buurten en begint met Gerty een "handen-en-voeten-gesprek". Gesprek duurt dan ook maar even en de man verdwijnt, om vervolgens na een kwartiertje weer tevoorschijn te komen. Nu met bosje bloemen en een zak met groenten. Drinkt (slurpen is eigenlijk een beter woord) bij ons in de bus een kopje koffie en probeert ons van alles te vertellen. We begrijpen dat zijn zus in Basel woont en nog een paar van die flarden. Dan bloemen op de vaas (is dat wel verstandig in een camper). Staat gezellig, moet ik eerlijk toegeven. Terug naar de hoofdweg en daar gaan we weer. Algemeen kunnen we zeggen dat de weg van goede kwaliteit is, wel afgewisseld met bar slechte stukken en dat drukt de gemiddelde snelheid enorm. Het zal niet zo zijn, maar na zo'n 300 kilometer verschijnt er weer die vervelende melding op het display! Dikke Shit! Op onze gekozen route ligt gelukkig de volgende MB-dealer maar dat is nog zeker een uurtje of 7 rijden. Besluiten voorlopig door te rijden en de melding te negeren. Begonnen net weer vertrouwen in de motor op te bouwen, maar dat wordt weer keihard de bodem ingeslagen. Duurt niet lang of de melding verergert zich: Maximale snelheid gaat naar 20 km/u; af te leggen afstand nog maximaal 50 km. Daar heb je niet veel aan. Paar kilometer terug was een wegrestaurant en we besluiten (unaniem) om te keren en daar te parkeren. Bellen de MB-dealer in Krasnoyarsk die ons doorverwijst naar de MB-helpdesk voor Rusland. Ze regelen voor ons een autoverlader naar de garage. Zal de volgende dag tegen 10.00 uur bij ons zijn.

2-9  TNHbL  -  Krasnoyarsk  380 kilometer

Vroeg opgestaan zodat de afsleepdienst als die wat eerder verschijnt niet op ons hoeft te wachten. Vlak voor het afgesproken tijdstip krijgen we een belletje dat de sleper zelf gestrand is en de reparatie zeker de hele dag zal duren. Er wordt een andere evacuator (zoals ze die hier noemen) gebeld, maar die zal niet eerder dan tegen 18.00 uur bij ons kunnen zijn. Voor ons is het zo langzamer hand wel duidelijk aan het worden dat op deze manier verder reizen niet mogelijk is. Moeten naar een definitieve oplossing toe en sluiten niet uit dat we een rechte lijn richting Enskede niet langer moeten uitsluiten. Moskou is van hieruit nog 4500 kilometer; Enschede zal ca. 8000 kilometer zijn. Dan tegen 20.00 uur verschijnt onze takeldoos en omstreeks negen uur rijden we mee op de rug van een oude 10-tonner. We zitten zelf in de bus en het zal een lange tocht worden, helaas overwegend in het donker. We worden flink door elkaar geschut en hopen maar dat alle organen weer op de juiste plaats terugvallen. Tegen de ochtend bereiken we geradbraakt de garage.

3-9 Krasnoyarsk

Eerst even eurootjes tellen voor de bewezen transportdienst, dan lekker ontbijtje. We besluiten een uurtje slaap in te gaan halen. Daar komt echter niets van terecht. Er staan twee monteurs voor ons klaar en om 10.00 uur gaat de camper op de brug (en dat op zondag). We zullen in ieder geval hier maandag en dinsdag zijn. Men wil eerst opnieuw een uitvoerige diagnose uitvoeren en vervolgens met Moskou (importeur) overleggen hoe wij zonder problemen Europa kunnen bereiken. Daarbij speelt een tijdsverschil van 4 uur een nadelige rol. Maar...... "wie hebt ja tied zat".