Rusland 7

21-7  Krasnoyarsk  -  Balakhta   190 kilometer

Euvel aan de motor was met een uurtje de wereld uit. Motormanagement "gereset" en de Ad-Blue tank is gereinigd. Nieuwe motoren zijn wel erg gevoelig. Worden gewaarschuwd voor de slechte vloeistoffen die in Rusland worden aangeboden; advies: zo veel mogelijk naar Mercedes-dealer. Mooi advies, hoor ik in Nederland ook altijd. De Euro-6 motor die we hebben is wordt hier niet geleverd. We zien wel verder. In de buurt van Krasnoyarsk liggen staan de 2 belangrijkste fabrieken voor de levering van spullen voor de atoomindustrie (wapens). De beide stadjes hebben tot voor kort ook nooit op een wegenkaart gestaan vanwege de geheimhouding er van. Nu nog ben je er niet echt welkom. In de volksmond heten ze "Atomgrad 1 en 2". Het tunnelsysteem met de onderaardse productiehallen zouden de lengte van de metro in Moscou overtreffen, aldus de verhalen. Wij zijn niet geïnteresseerd. We gaan het Altaigebergte binnen en rijden pal zuidwaartse richting. Passeren de waterkrachtcentrale in Divnogorsk Op de 50ste verjaardag van de oktoberrevolutie in 1967 in gebruik genomen. Op 1 na de grootste producent van stroom in Rusland. De weg stijgt en daalt zonder ophouden; lekker sturen. Is weer eens wat anders dan de lange rechte en soms eindeloos lijkende wegen van het vlakke gedeelte dat achter ons ligt. Mooie bochten en eindeloos veel hout langs de weg; bos, bos en nog eens bos. Er zijn geen zijwegen dus ook geen stadjes of dorpen. Zitten in het middelgebergte, later komen we nog in het hogere deel van de Altai. Men zegt één van de mooiste stukken natuur die Rusland te bieden heeft. Fascinerend ook te zien dat de bossen nagenoeg ontoegankelijk lijken. Het betreft het grensgebied tussen China, Mongolië en Kazachstan waarvan vooral het zuidelijke deel beheerst werd door de KGB. Mooi is te zien dat allerlei etnische groeperingen in deze gebieden rustig samenleven. Hoe verder naar het zuiden des te meer Aziatische invloeden. We hopen op wat meer zonnige dagen dat maakt het rijden door deze natuur extra mooi. Als we toch een afslag zien zoeken we het dorp op en slaan onze tent naast een "sportcomplex" op. Geen miljoenenstad, maar des te aardiger en ........ rustiger!

22-7  Balakhta - Kr Kanen (Abakan)  250 kilometer

Snelle rit over de M54; mooi weer en volgens de rivier in zuidelijke richting tot op 25 kilometer van Abakan. Vanaf de Stuwdam is de rivier eigenlijk geen rivier meer maar een stuwmeer met een lengte van minstens 250 kilometer en soms wel 2 tot 3 kilometer breed. We buigen van de weg af en zoeken een plek om de rest van de dag door te brengen. Zoeken plek zo dicht mogelijk aan de waterkant. Vaak niet mogelijk omdat het terrein soppig (veen) is of de overs een erg dichte begroeid is. We rijden over zand, leem en gruis uiteindelijk overgaand op grasland. We volgend een karrenspoor met ingeschakelde 4X4, proberen zoveel mogelijk de diepste gaten te mijden. We belanden op een hoge wal dicht bij de waterkant. Mooie plek, mooi uitzicht en mooi zonnig weertje. Hier blijven we de rest van de dag, avond en de hele nacht. Morgen richting Abakan, in onze ogen een Siberisch slapend stadje (beeld opgelopen in een Duitse tv-documentaire). Abakan zou inmiddels de hoofdstad zijn van deze deelrepubliek, Kakazie. By the way: Rusland is opgedeeld in 89 deelgebieden waarvan er 21 een min of meer autonome Republiek zijn. Overal wordt wel Russisch gesproken en de Russen vormen overal de meerderheid. Grenspassages zijn sinds kort afgeschaft en dat maakt het reizen alleen maar eenvoudiger. De (overbodige) controles op alle wegen zijn er ook nauwelijks nog. Waar recente reisverslagen nog spreken over de vervelende politiecontroles, zien wij daar niet veel meer van. Alle controleposten langs de wegen zijn letterlijk dichtgetimmerd. Wel zijn er vreselijk veel snelheidscontroles en worden vrachtwagens gecontroleerd op gewicht van de lading. Hebben nog geen bekeuring opgelopen.

23-7 Kr Kanen (Abakan)  - Abakan-city   350 kilometer

Mooi wakker worden als je je ogen open doet en over het meer kijkt. Onder deze omstandigheden wil je nog wel ff blijven liggen en naar buiten kijken. Plan voor vandaag is richting Abarkan te tuffen, maar dan met een grote omweg over gele en witte wegen. We willen een aantal grafheuvels bezichtigen welke NO van Abarkan in de toendra's liggen. Ieder aanwijsbord ontbreekt (denken wij), maar uiteindelijk vinden we wat we zoeken (er is maar 1 afslag dus ..... ). Een witte weg onder de witte wegen, zal ik maar zeggen. Schakelen onze extra power in en gaan op zoek. Op de kaart wordt de plek aangeduid met de "Salbyk-heuvels" In de toendra's zijn er vele van deze heuvels te vinden; hier liggen er tientallen vlak bij elkaar en dat maakt het zo uniek.Zichtbepalend en indrukwekkend. Zouden zo ongeveer 2500 jaar oud zijn. Op de grootste ligt een plaat van graniet, 30-ton zwaar. Zou over een afstand van ca. 30 kilometer hier naar toe getransporteerd zijn, en dat in die tijd. Maar ja dat kunststukje hebben we bij meer oude culturen mogen aanschouwen. We rijden nu kris-kras door het land naar de verschillende grafheuvels. Dan zoeken we weer ons pad op richting het asfalt. Bij een beekje laden we onze snoerloze wasmachine weer vol met water, beetje poeder en een keteltje warm water er bij en afsluiten die hap. Achter in de "schuur" doet de hobbelweg de rest.Na een uurtje stoppen we en de handdoeken worden gespoeld en nu maar afwachten wanneer de hap weer droog is en klaar voor hergebruik. Tegen de avond bereiken we Abakan. Grote stad (teleurstellend) met kolencentrales op de achtergrond; overal vieze pijpen met "schone" rook (!).Dan breekt er ook nog eens een mirakels onweer boven onze hoofden los en binnen enkele minuten zijn straten veranderd in rivieren. Oppassen met rijden voor losgespoelde putten. Nee, wegwezen hier.

24-7  Abakan  -  Shira  150 kilometer

Vannacht is het uiteindelijk toch nog opgehouden met regenen; er leek geen eind aan te komen. Wat een plens water. Eerste zorg voor vandaag is de schoonwater-voorraad weer aangevuld te krijgen. Bij een tankstation annex wegrestaurant kunnen we wat water bijvullen. Gaat erg omslachtig via de keuken van het restaurant en we nemen genoegen met 1 enkele jerrycan. Vriendelijke eigenaar en die geeft me nog een reep chocolade mee voor de "dame" in de auto. Eind verop is een bandenservice en daar proberen we het opnieuw. Ook omslachtig maar met nog eens drie jerrycans kunnen we weer een stukje verder. Draaien de hoofdroute af en zoeken een merengebied op. In een klein dorpje zien we een waterput, daar zullen we morgen op de weg terug naar de M54 de voorraad geheel bijvullen is onze gedachte. Vanavond weer lekker douchen. Nog even met Masja (Mercedes dealer Krasnoyarsk) gebeld voor een onderhoudsbeurt aan de bus. Voor we straks de stoffige wereld die Mongolië heet induiken nieuwe filters en olie op de auto. In het natuurpark vlak bij de meren vinden we een mooie plek voor de rest van de dag en nacht. Morgen een dag om te luieren; woensdag om 09.00 uur is de afspraak bij de garage en dat is hier vlakbij (190 kilometer).

25-7  Shira - Krasnoyarsk  190 kilometer

Raam van onze suite nog wat verder opengezet; trek het dekbedje nog iets op tot kin-hoogte en voel dat een zachte koele ochtendbries mijn baardhaartjes als koren over het akkerland laat heen en weer wiegen. Voldaan na een goede nachtrust doen we nog even onze ogen dicht in de wetenschap dat heel Nederland nog in een diepe slaap is verzonken. Als we de ogen weer openen gloort er een bloeiend toendra-landschap; betoverend. Gerty is er al uit en een geur van verse koffie activeert mijn zintuigen. Lekker ontbijten en het plan van de dag doornemen. Dan eerst Lucca uitlaten. De dame rent door het hoge gras en is op jacht naar kleine marmot-achtige diertjes die haar telkens veel te slim af zijn. Als ik me omdraai kijk ik uit over een prachtig meer, waarvan er hier o zo veel zijn. De zon pompt gestaag zijn warmte in het landschap en de temperatuur stijgt snel. Daarmee worden die tering-muggen weer geactiveerd en zoeken we een beetje beschutting. We rijden weer noordwaarts en zoeken bij Divnogorsk onderaan de stuwdam een plek aan de waterkant. Hier blijven we tot aan de avond. Bus wordt van binnen gesopt, De schuur wordt opgeruimd en weer op orde gebracht, en zo zijn er nog een aantal klussen die steeds moeten worden gedaan. Tenslotte leven we op een paar M2. Paar uurtjes lummelen inde zon hoort er vandaag ook bij. Tegen de avond rijden we de laatste 30 kilometer naar de garage. Het is avondspits en we hebben er 2 uur voor nodig. Morgenmiddag beginnen we aan de laatste 1100 kilometer richting "rijzende zon": Irkutsk, vlak bij het "Lago di Baikal". We ten vandaag "vakantie-prutje" (gebakken aardappelen met hamblokjes, uitjes en een grote bak verse sla).