Rusland 8

Krasnoyarsk - Tayshet  320 kilometer

Heb dagen niet over internet kunnen beschikken maar eindelijk weer toegang (2-8-2017).

Onderhoudsbeurtje zal 2,5 uur in beslag nemen. Beide dames (Gerty met Lucca) gaan lekker shoppen en ik zelf zit de tijd wel vol in de lounge van de garage. Internetten en internet-bankieren. Blijft een mooi medium en maakt ook het reizen makkelijk. Tegen 15.00 uur rijden we dan weer nadat we de bus hebben afgetankt en ons boterhammetje hebben gegeten.De snelweg (M53) is goed te doen. Kruisen tot 2 x de Transsib en daarvoor moet je vol op de rem. Het wegdek en de rails hebben hun eigen hoogteprofiel zal ik maar zeggen, en als je door je onderstel wilt zakken moet je vergeten af te remmen tot maximaal 5 kilometer per uur. Je gelooft het haast niet maar dat is het geval met alle tram- en treinrails, zowel in als buiten de steden. Langs de kant van de weg wordt van alles wat moedertje natuur te bieden heeft aangeboden. Daarmee bedoel ik allerlei soorten paddenstoelen, bessen etc. maar ook aardappelen, wortelen of andere groenten. Ze kennen maar 1 maat en dat is de kleine plasticemmer van 2 liter. Verkoop dus pal naast de rijbaan, niet te filmen. Levert soms gevaarlijke situaties op, maar "het is zo als het is". Picknicken doen ze op de zelfde wijze; in de berm, nog geen halve meter naast de rijweg. Zal vast verband houden met alle kruisen en herdenkingsplekken in de berm. Ach ja, ik bedenk maar wat. (Verhaal hoeft niet waar te zijn als het maar mooi is!). Niet veel verkeer vandaag. Het lijkt of het vandaag de dag is voor de risico-rijders. Het gaat af en toe net goed en daarbij moeten we zelf ook ons steentje bijdragen door goed op te letten, af en toe bij te sturen of bij te remmen. Wie in Rusland rustig rijdt komt het verst heb ik wel eens gelezen, nou dat klopt dus. Mooie route, dat wel. Vreselijk veel hout, af en toe afgewisseld door enorme graanvelden. We komen nu ook wat meer door Siberische dorpjes. Aangename afwisseling. Rijke regio is het zeker niet als je ziet in welke toestand veel woningen verkeren. Tegen 19.00 uur zetten we de boel stil en gaan we een warme hap doen bij een wegrestaurant (chauffeurscafé). Russische menukaart en daar weten we nog steeds geen weg mee. Juffrouw Nalatrikova achter het buffet kan ons ook niet helpen. Een gezin dat het restaurant ook aan doet biedt hulp; de dochter spreekt een beetje Engels en zorgt er voor dat we een maaltijd uitgeserveerd krijgen. Niet duur, maar ook niet te vr... , zal ik maar niet zeggen. Voor culinaire gerechten moet je natuurlijk ook niet op het platteland zijn, daarvoor moet je naar de grotere steden. Zelf kokkerellen (Gerty) in de camper is dan 100 x beter en lekkerder. We overnachten tussen de vrachtwagens op het bewaakte parkeerterrein van het wegrestaurant.

27-7  Tayshet  -  Tulun  400 kilometer

Eentonig mooi is de route vandaag. Even na het verlaten van de stad buigen we rechts af en verlaten de M53. Zoeken een plek aan de rivier. Via een zandweg die ons door armoedige en half verlaten dorpjes voert bereiken we uiteindelijk de oever van de rivier. Parkeren de bus op een vlak stukje terrein en vinden het zo prima. Mooie uitkijk over het water en aan de andere kant van de bus kijken we uit over een dicht berkenbos. Das handig voor het kampvuur vanavond had ik zo bedacht. Eén boompje meer of minder, wie maalt daar om! Vlak bij ons staat een oude Lada geparkeerd. Twee vissers staan verderop en komen naar ons toe geslenterd. Met handen en voeten communiceren we weer eens een eind in de ruimte. Wat ik begrijp is dat er veel en mooie grote vis in de rivier te vangen is; beide heren hebben echter nog niets gevangen. Mannen hebben veel interesse voor de bus en vinden het prachtig (embleem van Mercedes staat borg voor interesse). Ik word op de thee gevraagd en krijg er een gehakt-broodje bij. Niet slecht. Dan pak ik ook mijn hengeltje en begin ook te vissen; binnen half uur heb ik 2 x een baars aan de haak. Mazzel. Beide vissers kijken een beetje zuur, maar dat heb ik zelf ook wel eens. Na het eten nog een uurtje bij het vuur aan de waterkant gezeten. Dan wordt het snel donker en valt de nacht over het landschap.

28-7  Talun  - Svirsk  300 kilometer

Tot 14.00 uur lekker genoten van het mooie weer. Dan bereiden we ons weer voor op vertrek. Verkeer loopt wat geordender dan gisteren. Af en toe nog zo'n malloot met een knik in het gewei achter het stuur. We naderen Irkutsk. Svirsk is een onbeduidend boerendorpje aan een zij-arm van de Angara. Een onwijs grote rivier die van noord naar zuid door heel Siberië stroomt. We koken niet maar borrelen met uitgebreid kaasplankje. Heerlijk. Onderweg nog voldoende water kunnen bijtanken. Gerty zag een pomphuisje waar mensen emmers met water haalden. Deze pomp wordt door een pomp-mannetje beheert. Voor 6 cent krijgen we 40 liter water (afdingen maar achterwege gelaten). Zie je hier wel vaker, ofschoon zo ongeveer ieder dorp wel op waterleidingnet is aangesloten. Water schijnt erg slecht te zijn, vandaar dat de pompen nog in stand worden gehouden en volop gebruikt worden. 

29-7 Svirsk  -  Kosaya  320 kilometer

Ook vandaag hebben we weer een warme dag, een dertig plusser. Dit deel van Siberië heeft weer mooie landschappen voor ons in petto. Nu eens in eerste instantie niet veel bos maar weidse landschappen; grote akkers met graan, tuffel en soms een beetje mais. Dan weer woeste grond dat vol staat met grassen en bloemen. Vaak ook weer boeren die bessen en groenten aanbieden. Naarmate we zuidelijker komen zie je ook meer Aziatische trekjes. Gekleurde lintjes aan palen en hekjes bijvoorbeeld. Irkutsk komen we door maar doen de stad nog niet aan. Bij kilometerpaaltje 1869 (kan de ANWB nog een puntje aan zuigen) slaan we af. We willen eerst een paar dagen naar het eiland Ol'chon dat in het Bajkalmeer ligt. Blijkt nog zo'n 250 kilometer rijden te zijn, maar moet zeker de moeite waard zijn. Het terrein wordt weer heuvelachtig en verderop gloren alweer de echte bergen. Om ons heen wordt alles weer bos. We zoeken een nachtplek en duiken een zandweg in. Diepe sporen, wel droge onderlaag. De 4 X4 gaat er op en we gaan over op handschakeling. Na een paar kilometer vinden we een vlakke plek en nog belangrijker, ook een plek waar we de auto draaien kunnen. Verken te voet het weggetje dat verder het bos in loopt. Stuit dan op een huisje (niet van Hans en Grietje). Op de waranda staan twee mannen met beiden een groot mes aan de broeksriem in ontbloot bovenlijf mij op te wachten. Ik steek mijn hand op zo van "beste krijgers, ik kom in vrede".  Ik word echter vriendelijk ontvangen; ze hadden me al zien aan komen rijden. Met gebaren maak ik duidelijk langs het pad te willen bivakkeren. Is allemaal prima. Mag ook bij het huisje gaan staan, maar de weg wordt alleen maar slechter en daar waag ik me niet aan. Heren maken me duidelijk dat er geen vuurtje gestookt mag worden i.v.m bosbrandgevaar. Als we vuur willen maken dan bij hun op de vuurplaats. We genieten bij de bus van ons biertje. Prachtige plek.

30-7  Kosaya - Ol'chon   70 kilometer

Bij de veerboot die ons naar het eiland zal brengen moeten we een uurtje in de rij. Het is vakantietijd, het eiland is enorm populair als vakantiebestemming en de boot kan 5 tot 6 auto's tegelijk overzetten. Overtocht duurt 15 minuten. Bajkalmeer, wie kent het van naam niet. Ook wel "de parel van Siberië" genoemd. Uniek in zijn soort. Meer dan 25 miljoen jaar oud met een lengte van 640 kilometer en een breedte die varieert tussen de 27 en 80 kilometer. Diepste punt is 1642 meter. Al met al bevat het meer 20% van de zoetwaterreserve op onze aarde. Geroemd om het heldere water en in en om het meer leven naar schatting 1500 diersoorten en 2000 verschillende planten. Het bekendst zijn de Bajkal-robben waarvan er nog zo'n 60.000 leven. Temperatuur in de diepere delen bedraagt 8 graden, in de baaien kan het zomers een temperatuur bereiken van 16 graden. We komen op zondagmiddag op het eiland aan. Moeten achterwaarts de boot weer af en waarom dat is snap ik niet maar zo als alles hier: "het is zo als het is". De rij auto's die weer van het eiland af willen is niet af te kijken; kilometers. En dan te bedenken dat dat allemaal met dat kleine veerbootje moet worden geregeld. Dinsdag willen we zelf weer terug en we hopen dat dit slechts een weekendprobleem is ...... Het eiland is ook weer een parel! Prachtige steile rotsen en overal mooie baaien. Het eiland is de enige plek in Siberië zonder muggen! Daar is Gerty erg blij mee. We vinden een plek pal aan het water en het uitzicht laat zich raden. In geen velden of wegen iemand te bekennen. 

31-7  Ol'chon  0 kilometers

Van de 27 eilanden in het meer is dit verreweg het grootste (70 x 2 kilometer). Met Lucca een paar mooie wandelingen gemaakt. Na iedere heuvel weer een nieuw en mooi uitzicht. Lekker rustig dagje. Gerty heeft zoals ze zich had voorgenomen ook daadwerkelijk een duik in het Bajkalmeer genomen. Ondanks dat het eiland een trekpleister is merk je daar niet veel van. De meeste bezoekers hebben hun intrek genomen in de hotels in de paar kleine stadjes die er zijn. Ondanks al het mmois wat er over het meer te melden is bestaat er natuurlijk ook een keerzijde. Het milieuvraagstuk wordt niet graag aangeroerd maar bestaat wel degelijk. De vele waterkrachtcentrales en het vele water heeft in het verleden er voor gezorgd dat er veel industriële ontwikkeling heeft plaats gehad. Deze belasting is het meer niet ten gegoede gekomen. Momenteel is de vervuiling veel en veel minder maar dat is alleen maar te danken aan de terugval van de economie. Vandaag maar weer genieten van de mooie omgeving en het mooie weer. W sluiten de dag af met een bezoek aan onze "thuis-bioscoop" (The Clan).