Etappe 4

De camping-mamma is erg behulpzaam. We willen graag de wasmachine gebruiken. Nou, dat kan. Effen 3 eurootjes per wasbeurt aftikken. Wij direct met de Boch-machine aan de slag. Duits produkt dus dat zal wel goed zijn. Na een hoop gedruk op knopjes en toetsjes lukt het schuimend water te krijgen. Mamma komt om de haverklap ons duidelijk maken dat het 3 euro per beurt kost. Ze zal wel denken: Hollanders! Nu we er toch zijn: Lekker lang, lekker vaak en lekker warm douchen.

Lezersvraag: "Wordt er bij jullie ook veel gevist". Antwoord:  Ja! In de buurt van Berzgale (je weet wel) staan we heerlijk aan meertje. Visser + vrouw komen langs en duwen hun roeiboot het water in. Hij had ons al duidelijk gemaakt dat hier veel en grote vis rond zwemt. Na een half uurtje komen zij onverricht ter zake weer terug. Reden: dreigend onweer. Alles weer uitgepakt, inclusief de fles wodka. De man maakt met handen en voeten duidelijk dat we zijn boot morgen de hele dag mogen gebruiken. Mooi toch; we spreken elkaars taal niet maar begrijpen elkaar uitstekend, tenminste dat denken we beiden.

We schuren bijna letterlijk langs de grens met Wit-Rusland. Natuur gebieden zonder dat er een eind aan lijkt te komen. Bos, bos en nog eens bos. Afgewisseld door kleinschalig boerenland en kleine dorpjes/nederzettingen. Ieder huis zijn eigen kostgrondje. Vaak aangevuld met een geimproviseerde kas. Typisch voor deze streek. Tegen de armoedig uitziende huisjes groeien dit jaargetijde uitbundig de bloemen.

Dan verlaten we fort Europa. Grenspassage neemt veel tijd in beslag. Hadden we niet echt op gerekend. Ook het verlaten van Europa is van een hoog bureaucratisch gehalte. Bij de Russische poort worden we opgevangen en naar de juiste plek gedirigeerd. Tante Truuska geeft ons de formulieren die ingevuld dienen te worden. Geen punt. Maar edoch alles is opgesteld in het Russisch. Geen nood; ik had noch een exemplaar van de vorige keer bewaard. Alles keurig overgeschreven (was ik vroeger al heel sterk in)  en vol trots ingeleverd. Maar, edoch: er zitten fouten in. Nog een paar keer herhaald zich dit circus. Uiteindelijk komen er uit de la enkele fomulieren in het engels boven tafel!!!. Dan klopt het en mogen we naar de volgende stap in de procedure: De grote controle. Alle deuren en ook de motorkap open zetten en wachten op de jongebns en meisjes met de papieren en de spiegeltjes. Dan wachten op collega nr.8 die ons het seintje zal geven om te mogen optrekken naar het laatste hekwerk. Dan na 3,5 uur ligt het inmense Rusland voor ons en rijden we het beloofde land van Poetin binnen.

In Smolens bezoeken we nog even een voor Russische begrippen belangrijke kathedraal. Nou aan de foto's zie je wel wat een pracht en praal. Ook hier natuurlijk alles over de rug van de gewone burger bij elkaar verzameld. Blijft wel mooi. 

Dan gaat het in zuidelijke richting verder. Rode wegen en soms over een "geeltje". We hebben de tekens van het Russisch-alfabeth ons weer snel eigen gemaakt. De weg verandert van goed asfalt in minder goed. Verderop gaat het snel nog verder achteruit en uiteindelijk belanden we op zandwegen. De weg is nu niet veel breder meer dan 3 meter en de sporen worden dieper en dieper. Snelheid ligt onder de 10 km per uur. Op zich niet erg, ten slotte hebben we tijd-zat!. Toch besluiten we na een half uur om te keren en een andere route te nemen. Alleen het keren is al een avontuur op zich. Altijd weer verrassingen in dit land. We denken dat onze kaart niet goed is (!!!!).

Lezersvraag: "Wat is een Russisch-ei eigenlijk?" Antwoord: Wij denken een ei dat gewoon uit de acherkant van een Russische kip rolt. Zou het anders ook niet weten.