Buzet sur Baise

22-4: De familie zit nu toch wel aardig in het zuidelijke deel van Frankrijk. Na het cultureel belangrijke Cheverny zijn we langzaam verder gekabbeld. Ergens in een soort boomgaard ons bivak opgeslagen; niet alleen voor de dag maar het bleek ook een aardige mogelijkheid voor de nacht. Lezen en een beetje lummelen. Later op de dag gecamperdouched (nieuw woord). We konden hier ook de watervoorraad eenvoudig bijvullen. Wat wil een reiziger nog meer.

Zit hier lekker in de schaduw onder een eeuwenoude Lindeboom die besloten heeft uitbundig deel te nemen aan het voorjaar. De bladeren doen verwoede pogingen een volwassen indruk achter te laten. De kleur en de omvang van het gebladerte verraad dat het gaat om jong-adolescenten. Mijn broek en T-shirt fungeren als landingsbaan voor alles en nog wat. Talrijke groene rupsjes laten zich voorzichtig aan een flinter dun koord uit de boom zakken. Onbeholpen kruipen ze voorwaarts. Hun oriënterend vermogen vraagt nog om verdere ontwikkeling. Ik geef ze alle zeven een naam, maar ik raak de draad kwijt omdat ze kris kras door elkaar hobbelen. Ik weet niet meer wie wie is en geef het op. Ook spinnetjes en kleine blauw-glimmende torretjes maken gebruik van het speelveld. Het geheel wordt feestelijk opgeleukt door pluisjes van uitgebloeide paardenbloemen, die allemaal de zelfde richting uit wapperen, gedragen door een zacht briesje. Alles lijkt zich te hebben opgemaakt voor dit voorjaarsdefilé, nee beter: "La Grande Parade".

Alles doet me denken aan het boek Eric, "het klein insectenboek" van vriend Bomans. Zelfs enkele zei het nog, kleine vlinders laten zich niet onbetuigd. Een paar snorrende hommels zijn "en route". De vele veldbloemen om mij heen doen vermoeden dat ik deel uit maak van een levend schilderij. Ik stap er maar weer eens uit. Ik geeuw, en eindig mijn middag dutje.

Volgende dag naar Chirac. Vinden een eenvoudig maar goed plekje voor de nacht. Dorp stelt geen fluit voor. Alleen nog oudere mensen die hier in de paar huisjes zijn achtergebleven. Wel is er een Brasserie. Daar besluiten we te gaan eten. Er is weinig keuze. De pot schaft vandaag (en waarschijnlijk ook de rest van de maand) Ossobuco (kalfslende). We bestellen er frietjes bij. Spijt, dat hebben we van dit uitje. Het eten is ronduit goor. Zelfs de frietjes zijn smerig en lijken gebakken in koud vet. Wel aangenaam is later op de avond het potje Mexican-train.

Nu neergestreken in Buzet sur Baize. Een kleine jachthaven aan het kanaaltje is een leuk bivak. De havenmeesteres verkoopt ons graag een flesje Buzet-wijn. Vinden we helemaal niet erg.