Chiang Rai

Gisteren geen fotooooos geplaatst op dit Blog, maar wel een filmpje van onze slenter-wandeling langs de kade van Chiang Saen; dat je het maar ff weet!!!!

We kabbelen over landelijke wegen in zuidelijk richting naar onze eindbestemming voor vandaag Chiang Rai. Vandaar vliegen we morgenochtend met een binnenlandse vlucht naar Bangkok waar, als het allemaal goed gepland is, onze gezagvoerder Willemsen ons met zijn witte zwaan naar Amsterdam zal fladderen.

Onderweg passeren we het nietszeggende dorpje "Bad Pha Ha" (of zo iets). Rondom de plaatselijke tempel is een waar volksfeest aan de gang. Wij natuurlijk uit de auto en onze toeristische nieuwsgierigheid wordt beloond. Het jaarlijkse dorpsfeest met dansgroepen en karaoke-talenten die strijden om de hoogste eer (10 consumptiebonnen) is in volle gang. Voor we het weten worden we als enige buitenstaanders spontaan in de meute opgenomen. Iedereen knikt vriendelijk naar ons, sommigen willen graag met ons op de foto en menigeen wil graag onze hand effen schudden. Zelfs worden we gevraagd mee te eten, maar dat weten we te voorkomen (de buikjes net weer op regel zal ik maar zeggen). Heerlijk om hier in op te gaan. Foto's schieten is geen probleem; ook de dorpelingen/feestgangers zelf zijn druk doende met het vastleggen van activiteiten en optredens van familieleden op de gevoelige plaat. 

Na een dik uur houden we het voor gezien en nemen we de "nooduitgang" naar de auto. Dan koersen we in de winterzon van Thailand verder richting Chiang Rai. Onderweg verder geen bijzonderheden opgevallen die het de moeite waard maken te stoppen en te vermelden.

Als we de buitenwijken van de provinciestad naderen koersen we direct door naar het hoogtepunt van hier "de Wat Rong Khun", bij jullie lezers natuurlijk allemaal bekend als de Witte Tempel. Een prachtig stukje extreme architectuur. Een eerste reactie is een vergelijk met de "Sagra Familia", maar een seconde later gaat dit vergelijk geheel mank. Wel uiterst bijzonder. Het geheel is rijkelijk, nee onuitputtelijk versierd met decoraties en beeltenissen en symbolische elementen; en alles is consequent in het wit gehouden. Steekt prachtig af tegen de blauwe lucht. Sinds 1998 is de architect bezig met de bouw van dit artistieke meesterwerk. Een hoogtepunt zijn de fantastische muurschilderingen binnen in de tempel waarop ook de demonen van onze westerse wereld zijn afgebeeld zoals onze verslaving aan alcohol, aardolie en de macht van wapens. Binnen mag je GVD; lees: Gert-Ver-Derrie, niet fotograferen en daar werd helaas scherp op toegezien. Aan de tempel wordt nog steeds gebouwd. Zeker de moeite van een uitgebreid bezoekje waard! Maar ........: denk er aan,  je bent hier absoluut niet alleen!

Dan gaan we naar ons onderkomen voor vandaag, niet ver van de kleine luchthaven. De hoteleigenaresse brengt ons naar het vliegveld waar we nog snel even onze huurauto schadevrij kunnen inleveren met ruim 1800 toegevoegde kilometers op de teller. Morgen 06.00 uur opstaan. Kijken of we dat voor elkaar krijgen. Lange, lange vliegdag.