Ban Saeo

Alweer de ene laatste dag; tijd vliegt ook hier snel voorbij. Vandaag maken we er een zeer relaxed dagje van. De ochtend wordt gebruikt om een beetje te pierewaaieren langs de kade en tevens hoofdstraat van de "havenstad" Chiang Saen. Is altijd wel wat te beleven, maar op het opiummuseum en het drielandenpunt na is het een heel gewoon provinciestadje. Hans en Herman hebben nog een katertje van gisteravond. Opgelopen aan een potje klaverjassen waarbij we wel erg glansloos ten onder zijn gegaan. Na een uitvoerige en diepgaande analyse kwamen de heren tot de slotsom dat het aan de slechte kaarten moet hebben gelegen, en niet te vergeten het geluk dat Gerty en Els aan hun rok hadden hangen. Gelukkig kunnen de jongens als echte kerels goed tegen hun verlies, al deelden de "meisjes" deze conclusie niet omdat een tweede potje (revanche in vaktaal?) door Hans en Herman resoluut van de hand werd gewezen: "Nee, geen zin!"

De middag brengen we door op het Resort. Mooie aangelegde tuinen en een deel van de tuinen omvatten zelfs een heuse boomgaard met lemon-bomen en er staan nog een paar vruchtdragers waarvan ik de naam niet boven water weet te krijgen. 

Complex ligt fraai aan de Mekong; één van de grootste rivieren ter wereld met een lengte van ca. 5000 kilometer. Bekend natuurlijk bij velen die tijdens de geschiedenislessen goed hebben opgelet en niet met krijtjes en propjes hebben liggen te klooien. Vietnamoorlog heeft sterk te maken gehad met de Mekong(delta) en natuurlijk heeft deze rivier ook een behoorlijk drugsverleden maar dan meer in de logistieke sfeer. Naar mij werd verteld is de rivier voor zo'n 80 miljoen mensen van levensbelang (Landbouw, visserij en veeteelt). Inmiddels aardig overbevist, dat laat zich bijna al raden. Maar geen nood, de visteelt is aan de Mekong een nieuwe tak van sport geworden, met name in de Mekongdelta maar ook op andere plaatsen in/langs deze enorme rivier. Het verhaal gaat dat er momenteel jaarlijks 1 miljoen ton vis wordt geproduceerd. Als het om toevoegingen van hormonen en antibiotica gaat zijn er hier geen regels en is het opvoeren van de productie een eerste vereiste. Volgens mij ligt deze "Talapia" ook bij mijn Albert Heintje in de schappen. De rivier geldt helaas ook als één van de meest vervuilde rivieren ter wereld en dat is jammer. 

Als dan bij ons de vijf alweer een tijdje in de klok zit, en Nederland aan de middaglunch begint te prakkiseren, laten we ons op het terras bij het zwembadje een koel biertje inschenken. Dan daarna maar weer eens naar de Thai (voor de afwisseling) en zien of we nog wat olympisch gespetter op het beeldscherm kunnen vangen.