Etappe 17

Tja, die Erdogan! Toevallig kijken we een keer TV en zien dat de almachtige dictator en heerser van Turkije en omstreken het nodig heeft gevonden even z'n tanks de grens over te laten trekken. Kunnen zijn generaaltjes eindelijk weer eens echt aan de bak. Hij zou zich beter kunnen richten op de binnenlandse economie die steeds verder inkakt en wat doen aan de wekloosheid die zich zorgwekkend aan het ontwikkelen is. Ben benieuwd wat Europa gaat doen; zal wel weer halfslachtig zijn; twee tandjes laten zien maar niet beslist niet bijten. Wij besluiten onze reis in Turkije in te korten en snel de grens over te steken. Hebben te veel Koerdische mensen ontmoet om deze actie zo maar aan ons voorbij te laten gaan.

Maar eerst weer even terug in de tijd.....

Göreme ligt in een NP. Dit park is bekend vanwege de fraaie rotskegels die we allemaal wel van de plaatjes kennen. We nemen eerst maar eens een kijkje in het openlucht museum aldaar. Het seizoen loopt op zijn laatste benen en er staan op het parkeerterrein gelukkig "maar" zo'n 50 touringcars. We sluiten aan in de lange rij voor de kassa. Wat moet je ook anders. Indrukwekkend is het allemaal wel, dat moet gezegd.

Buiten de stad vinden we een heerlijk rustig plekje voor de nacht. Uitzicht is geweldig. Tegen 5 uur in de ochtend horen we een hoop lawaai om ons heen en is het een drukte van belang. We gluren door de gordijntjes en zien dat er zo'n 30 tot 40 luchtballonnen gereed worden gemaakt voor een "vaart". Schijnt bij zonsopkomst hier een belevenis van de eerste orde te zijn. Spectaculair, en midden tussen al die bedrijvigheid staan ons campertje met twee half-wakkere Hollanders.

Het monniken-dal van Zelve; ook zo'n trekpleister. Wederom een bende volk dat voor de poortjes staat om binnen gelaten te worden. Als je er doorheen wandelt snap je ook wel waarom het zo druk is. Zeer fraai allemaal. Had het dan zeker ook niet willen missen, maar die drukte bevalt ons niet zo. De ondergrondse grotwoningen die enkele kilometers verderop te bezichtigen zijn laten we schieten. Hebben geen zin aan die massa.

Op de hoogvlakte van Anatolië is het leven weer een stuk eenvoudiger en bij vlagen zeer armoedig. Althans dat is onze indruk. Veel kleine boerenbedrijfjes, nog behoorlijk wat lemen huisjes en onderweg veel herders met kleine kuddes op zoek naar gras voor de beestjes. Hier stuiten we ook geregeld op tentenkampen met vluchtelingen. Ziet er schrijnend uit. Door weer en wind getekende tenten, zeildoeken die als luifels dienen en daar omheen het nodige afval. Erdogan krijgt van Europa miljarden om ons probleem te tackelen, maar die worden hier niet of nauwelijks ingezet zo lijkt het. Dat geld staat in schril contrast met wat we zien.

Heb nooit geweten dat vliegen slim waren. Dat bleek vandaag maar weer eens. We zijn de trotse eigenaar van een "fly-mepper" (oranje) en daar hebben we af en toe veel plezier van. Heb wel eens gedacht dat als ik een vlieg was ik op dat ding ging zitten. Lijkt me de enige veilige plek. Vandaag was het zo ver: een vlieg landde precies op het slag-vlak van de mepper. Die moet gedacht hebben "hier kan niemand me iets maken". Edoch, wat de vlieg niet wist was dat we nog een geel exemplaar hebben liggen. Moraal van het verhaal: wie het laatst lacht ….

De zuidkust is bij vlagen een mooie route om te rijden. Grote delen zijn echter volledig bebouwd met hotels en appartementen. Ziet er niet allemaal even fraai uit. Het is er nog aardig druk, vooral in de buurt van Antalya. We trekken een dagje uit voor Myra. Daar is een fraai Romeins theater en pal er naast zijn uit de prehistorie nog zogenaamde huisgraven in de bergwand te bekijken. 

In de buurt van Pamukkale (effen googelen) vinden we op een voormalig voetbalveldje naast een klein gehucht een mooi bivak voor de nacht. Kunnen we rustig gaan staan denken we want het veldje is volgepakt met strobalen en nog meer van die prut. Na een half uurtje komt er een busje het veld op gehobbeld en de bestuurder stelt zich voor met de woorden: "Hello, I'am the sheriff"! Vraagt nog waar we vandaan komen en steekt daarna zijn duim op en rijdt vervolgens weer verder. Even later zitten we bij een boerengezin aan tafel en drinken er thee. 

Dit soort ontmoetingen zijn er vaker. Soms stoppen er mensen en brengen wat fruit of komen een praatje maken. Al met al is dit wat paradoxaal met de wetenschap dat veel van deze provincie-mensen Erdogan voluit steunen in zijn beleid, ook wat de inval in Syrië betreft. Geldt overigens niet alleen voor deze situatie, in meerdere landen is het e.e.a. aan het handje.

Pamukkale bezocht. Complex met warmwaterbronnen die zeer kalkhoudend zijn. Geeft prachtig contrast in dit klimaat. Lijkt alsof je op een ijspiste loopt in de brandende zon. Je mag er niet met schoenen naar binnen en dus loopt iedereen er met de schoentjes in de hand en de broekspijpen opgerold. Bovenop de berg ligt Hierapolis en nu we er toch zijn pikken we dit oude Romeinse bolwerk ook nog maar even mee. Indrukwekkend. Ook hier weer veel toeristen, maar het terrein is zo groot dat het zich allemaal al snel spreid,

Zo hobbelen we rustig verder. Dan morgen de grens over met Griekenland en dan tuffen we over de secundaire wegen richting Nederland.