Scotland 3

vrijdag 27.7. Eindelijk weer een beetje internet ter beschikking. Droevig gesteld met dit medium hier in het noorden van dat goede oude Verenigd Koninkrijk! Verder getrokken naar o.a. het stadje Oban. Zeker nooit van gehoord! Nou wij ook niet. Bij de Engelsen is dat wat anders. Bekend vissersplaatje. Veel mooie victoriaanse huizen langs de kade. Zal met mooi weer nog veel mooier er uit zien. Vandaag druilerig weertje. We gaan op zoek naar een oester-tentje en die zijn er genoeg. We hebben lekker oester gesnoept. Vers van de pers. Heerlijk.

Westwaarts gaat de trein weer verder. Beslechten de Brander-pass en dan rijden we noordelijker. Nemen de afslag Fort William wat helemaal geen fort blijkt te zijn maar gewoon de plaatsnaam is. In de omgeving wel weer veel kastelen, forten en nog meer ruïnes. Er zal hier in de afgelopen eeuwen wel heel wat af geknokt zijn. Onderweg glijden de mooie landschappen aan ons voorbij. 

Dan de Glenn Coe route. Beroemd gebied dat voor heel wat films als decor heeft gediend. Denk aan bijvoorbeeld de films van Harry Potter. In Glenfinnan stoppen we bij een niet te missen monument ter nagedachtenis aan hen die het leven lieten voor een zekere "Bonnie Prins Charlie". Ook hier is de bodem doordrenkt met bloed van de vele slachtpartijen die hier hebben plaats gehad. Dat moeten toch wel zware tijden geweest zijn en het ging altijd maar weer om de macht en de zeggenschap over een gebied. Vanaf een heuvel hebben we mooi uitzicht en zien de beroemde stenen spoorwegviaduct van de Harry Potter-trein.

We willen naar het eiland Skye. De boot is echter eerst tegen het einde van de middag voor ons beschikbaar. Dus slenteren we wat rond in het nietige vissersdorpje. In het haventje wordt een Welfare-activiteit gehouden voor de vissersvrouwen. Alles inclusief een Piperband, tombola, grabbelton en fastfood. Heerlijke kneuterigheid op z'n Engels. Ook de tafeltjes met de zelfgebakken cakes ontbreken niet. Alles voor het goede doel. We happen nog een bakje seafood naar binnen. Smaakt prima.

Dan met de veerboor naar het eiland. Bij Armada Castle enGardens parkeren we de busjes. Vragen aan het personeel of we hier vannacht mogen staan. Geen probleem, zeker niet als we mogen ook nog een bezoekje overwegen aan het complex. De komende dagen rijden we een rondje eiland. Veel "single track roads" maar dat went snel. Zelfs de vrouwen zijn hier een heer in het verkeer. Af en toe is het mistig en dat beperkt het zicht. Tussen de buitjes door is het droog (lijkt Nederland wel). Maken nog een fikse wandeling en stappen nog net droog weer in de auto.

Verlaten het eiland weer via een nieuw aangelegde brug waardoor het eiland in feite zijn status van eiland min of meer heeft verloren. De volgende halte is Elian Donen Castle. Kasteel moet haast wel één van de mooiste in zijn soort zijn en diende als decor voor vele films (James Bond). Zo hobbelt ook deze maandag aan ons voorbij. 

In Ullapool (hoe verzin je zo'n naam) stappen we voor de verandering tussen de middag een zeer bekend restaurantje binnen voor een warme prak. Ze schijnen nog al wat prijzen in de wacht gesleept te hebben vanwege hun Fish & Chips. We nemen achter een ander gerecht. Niet slecht, maar daar heb je ook wel alles mee gezegd. In Nederland win je er in ieder geval geen prijzen mee. Parkeren later de campers aan de rand van een meer in een bergachtige omgeving Ben nog een uurtje wezen vissen, maar toen ik zo ongeveer 100 keer ben gebeten door die verrekte muggen vond ik welletjes. Ben wel wat gewend op dit gebied, maar dit zijn echte krengen!.

Als de jeuk is verdwenen zitten we al weer in de volgende dag. En wat voor een dag! Stralend blauwe hemel met een volle vette zon. Wat willen we nog meer. Dat doet ons besluiten om een wandeling te maken naar de grootste waterval van Schotland. Het is een loopje van 5 uur heen en weer terug. Terrein is niet eenvoudig. Moerassig berglandschap over geiten paadjes, dat ook nog eens bezaaid ligt met stenen. Hoogte verschil zo'n 450 meter. Ja we zijn wel bikkels!. Mooie zo niet een erg mooie tocht. De waterval is in feite een piesstraaltje. De molen van Bels produceert meer water bij wijze van spreken.

Dan duikt Gerty nog even in een bergmeertje om op te frissen. Nou ze heeft denk ik weer een hele dag nodig om op de juiste lichaamstemperatuur te komen!. Zeer voldaan komen we weer bij de campers aan. Douchen en dan op naar Durness dat een slordige 60 kilometer noordelijk ligt. Veel noordelijker kunnen we ook niet! Hier willen we morgen de lokale Highland Games bezoeken. Nog even een biertje drinken in de plaatselijke pub. Treffen het: life muziek! Dan naar de camper. Oogjes toe en snaveltjes dicht!