Eind goed, al goed!

4 t/m 7-10 Augustow  -  Enschede  1700 kilometer

Langs de noordkant van de Poolse Republiek is een mooie route om te rijden. We noemden al eerder het "Wigierski NP". Feitelijk is dit deel van Pool'n een aaneenschakeling van nationale parken en "gewone"  mooie natuurgebieden. Het overbekende Musuren dat zich tot aan Gdansk uitstrekt, dan even een korte tijd een stedelijke omgeving en vervolgens de parels van NP Tucholski, het NP Drawinskie en niet te vergeten het merengebied van Pomorkie. Veel bossen links en rechts van de weg en zo af en toe ook lekker smalle wegen. In het verleden waren dit doorgaans armere gebieden met uitzondering dan de steden Gdansk, Stettin en nog een paar. Zie je terug in de kleine dorpen op het platte land, maar langzaam krabbelt ook hier de welvaart in de goede richting omhoog. Toch wordt juist hier nog veel met hout en kolen gestookt. Nu de dagen wat kouder beginnen te worden zie je de schoorstenen op de vaak kleine huisjes deftig dampen! Ons tempo ligt niet hoog, maar dat hoeft ook niet vanwege het " tijd-zat-principe". Vooral de donderdag is een onstuimige dag geworden. Harde, soms stormachtige wind en dito regen. De ruitenwissers steken al hun beschikbare energie in het lappen van de voorruit en krijgen geen tijd om even uit te rusten. Ze zijn blij als de bus voor de nacht wordt geparkeerd en dan vlijen ze zich gretig en voldaan neer, beschutting zoekend achter het bovenste gedeelte van de motorkap. Daar wachten ze op de volgende klus. Het geluk is met de ruitenwissers. De vrijdag start aanvankelijk met een waterig zonnetje, soms een piep klein buitje regen en naarmate de dag voorbij trekt komt de zon ook steeds meer in beeld. We rijden naar het meest NW-punt van Polen. Ten noorden van Stettin ligt het nog niet genoemde NP Wolinskie. Ook weer zo' n pareltje. Hier maken we nog even een wandeling door de bossen over de sappige zandpaden die ons nog even terug doen denken aan de regen van gisteren. Veel Polen zijn op pad en op zoek naar eetbare paddestoelen. Navraag leert ons dat velen dit doen als voorbereiding op de komende feestdagen. De paddo's worden gewassen en gedroogd en opgeslagen voor de kernmaaltijden. Nou, wij zoeken ook een paar van die dingen, nadat we de kunst eerst even hebben afgekeken. Wij wachten met het eten niet tot de feestdagen en bakken er een paar als beleg voor op de boterham. Smaakt prima en we leven nog, dus we hebben de juiste exemplaren geplukt. Dan nemen we de veerboot over een deel van de " Pommerse-bocht". Vandaar is het nog een paar kilometer naar de Duitse grens. In Neu-Brandenburg vinden we voor de overnachting een mooi plekje in de jachthaven. Als de volgende morgen de havenmeester aan ons al zo vaak beklopte deurtje klopt is het: "mag ik ff vangen" . We rekenen voor de staplaats 10 euries af en op zijn vraag of we nog een nacht willen blijven antwoorden we nadrukkelijk " Nein, danke". We kregen een onprettig gevoel op deze plek. De avond werd er door een beveiligingsbedrijf driftig gepatrouilleerd. Op zich uitstekend maar met grote letters stond er op de auto geschreven "Sicherheidsdienst"  en toen ik vanmorgen in alle vroegte Lucca aan het uitlaten was kwam ik langs een bedrijfsgebouw waar een groot bord op de gevel was gespijkerd met: NSB er op (Neu-Brandenburger Stahl Bau GmbH). Wegwezen hier dachten we. Zou de tijd hier ook hebben stilgestaan?. Ach en dan is de rit naar Enschede nog een peulenschilletje. Tegen 18.30 uur draaien we de Padangstraat in en is alles weer als het was...............